We zouden eigenlijk Car Glass moeten bellen want e hebben 2 sterretjes in onze voorruit! 1 is ok, maar het 2de begint uit te lopen…hopelijk houdt de ruit het tot in UB!
Als we binnen enkele jaren zouden terugkomen in bepaalde landen zoals Kazachstan, Turkije, Georgië… dan gaan we (nog) betere wegen hebben want ze zijn overal aan het werken.
We reden vandaag opnieuw door uitgestrekte vlaktes waar geen eind aan leek te komen…weer vele velden en koeien, paarden, schapen en geiten…maar wel veel stof weer op bepaalde stukken…
En ik heb vandaag Mister Duck, blauw eendje dat met ons meereist, zijn pootjes er weer aangenaaid want door de vele schokken waren ze losgekomen…
We reden nog steeds met 5 teams achter elkaar. Maar op een bepaald moment had één van de teams problemen met sturen, dus we hebben een tijdje stilgestaan terwijl dit opgelost werd.
’s Middags zochten we een restaurantje en kwamen in een soort refter terecht van één of andere vrouwenbeweging of school…we weten het niet zojuist, maar we hebben er lekkere soep en dumplings gegeten!
Toen we in Semey aankwamen moesten afscheid nemen van de andere teams want zij gingen proberen om de grens naar Rusland nog over te geraken. Maar ons visum gaat pas de volgende dag in, dus besloten we om in Semey een hotelletje te zoeken waar we nog een laatste douche en goed bed vonden alvorens we dit tot in Ulaanbataar niet meer echt zouden vinden…
Toen we de parking van ons hotel opreden stond daar tot onze verbazing een ander team met ook een citroen Saxo!! Grappig! Eindelijk een partner gevonden! ;-) Het waren Britten dit ook pas de volgende dan naar Rusland konden omwille van hun visum.
Onderweg naar semey blokkeerde één van de ramen door oa de sterke wind en dit hebben we dan ook nog moeten oplossen alvorens we konden gaan eten. Als het bij deze kleine mankementen blijft zijn wij al heel content! ;-)
Na een lekkere pasta en pizza bij een echte Italiaan kropen we ons bedje in. Zoals we al eerder zeiden, Kazakstan is meer geëvolueerd want we kunnen hier overal met de kaart betalen (restaurant, supermarkt, tankstation). In het Italiaans resto hadden we ook nog een leuke babbel met een jonge Kazak van 20 jaar die aan de militaire school studeert in Astana. Leuke babbel met kolonel ‘in wording’ John ;-)
Als je elke 3-4-5 dagen wisselt van land is het wel niet zo evident om de prijzen te weten en steeds de juiste munt te hebben! Gelukkig kan je op vele plaatsen met dollars betalen, maar soms geeft dat wel eens problemen.
Als we binnen enkele jaren zouden terugkomen in bepaalde landen zoals Kazachstan, Turkije, Georgië… dan gaan we (nog) betere wegen hebben want ze zijn overal aan het werken.
We reden vandaag opnieuw door uitgestrekte vlaktes waar geen eind aan leek te komen…weer vele velden en koeien, paarden, schapen en geiten…maar wel veel stof weer op bepaalde stukken…
En ik heb vandaag Mister Duck, blauw eendje dat met ons meereist, zijn pootjes er weer aangenaaid want door de vele schokken waren ze losgekomen…
We reden nog steeds met 5 teams achter elkaar. Maar op een bepaald moment had één van de teams problemen met sturen, dus we hebben een tijdje stilgestaan terwijl dit opgelost werd.
’s Middags zochten we een restaurantje en kwamen in een soort refter terecht van één of andere vrouwenbeweging of school…we weten het niet zojuist, maar we hebben er lekkere soep en dumplings gegeten!
Toen we in Semey aankwamen moesten afscheid nemen van de andere teams want zij gingen proberen om de grens naar Rusland nog over te geraken. Maar ons visum gaat pas de volgende dag in, dus besloten we om in Semey een hotelletje te zoeken waar we nog een laatste douche en goed bed vonden alvorens we dit tot in Ulaanbataar niet meer echt zouden vinden…
Toen we de parking van ons hotel opreden stond daar tot onze verbazing een ander team met ook een citroen Saxo!! Grappig! Eindelijk een partner gevonden! ;-) Het waren Britten dit ook pas de volgende dan naar Rusland konden omwille van hun visum.
Onderweg naar semey blokkeerde één van de ramen door oa de sterke wind en dit hebben we dan ook nog moeten oplossen alvorens we konden gaan eten. Als het bij deze kleine mankementen blijft zijn wij al heel content! ;-)
Na een lekkere pasta en pizza bij een echte Italiaan kropen we ons bedje in. Zoals we al eerder zeiden, Kazakstan is meer geëvolueerd want we kunnen hier overal met de kaart betalen (restaurant, supermarkt, tankstation). In het Italiaans resto hadden we ook nog een leuke babbel met een jonge Kazak van 20 jaar die aan de militaire school studeert in Astana. Leuke babbel met kolonel ‘in wording’ John ;-)
Als je elke 3-4-5 dagen wisselt van land is het wel niet zo evident om de prijzen te weten en steeds de juiste munt te hebben! Gelukkig kan je op vele plaatsen met dollars betalen, maar soms geeft dat wel eens problemen.