Na de stevig ingeduffelde dagen langs de Tibetaanse grenzen zijn we naar het warmere zuiden van China getrokken. Daar waar de palmbomen en bananenplanten grenzen aan Myanmar, Laos en Vietnam en waar de oude etnische minderheden nog niet helemaal zijn verdwenen/verdreven. Onze impressies :
Lijiang & Dali
Lijiang en Dali zijn 2 steden in de Provincie Yunnan met een oud stadscentrum. Hierbij is Lijiang op en top toeristisch met enorm veel Chinese bezoekers! Alle huizen in dit gedeelte zijn ofwel een hotel, ofwel een winkel, ofwel een resto/café. Maar we moeten toegeven dat het wel mooi is, met heel veel bloemen, smalle straatjes, bruggetjes en water...en ook een heleboel erg westers gerichte restaurants en koffiebars.
Dali daarentegen is rustiger en authentieker en momenteel nog iets minder toeristisch. Wij vonden het hier best gezellig, zeker door de nabijheid van het Er Hai meer en de Cang Shan bergketen! Maar binnen een 3-tal jaar zal ook dit stadje door het Chinese massa-toerisme opgeslokt zijn vrees ik.
Dali daarentegen is rustiger en authentieker en momenteel nog iets minder toeristisch. Wij vonden het hier best gezellig, zeker door de nabijheid van het Er Hai meer en de Cang Shan bergketen! Maar binnen een 3-tal jaar zal ook dit stadje door het Chinese massa-toerisme opgeslokt zijn vrees ik.
Xishuangbanna
Na een aantal dagen relaxen in Dali hebben we de bus genomen naar het tropische Jinghong (10uur). Jinghong is de uitvalsbasis om de grensgebieden met Laos en Myanmar te verkennen. Hier wonen nog vele etnische groepen zoals de Dai, Hani, Bulang en Jinuo... Het is hier dus een beetje minder China.
We logeerden bij een vriend van Peggy (onze chinese vriendin in Chengdu) die er een nieuw guesthouse had opgestart! Dat was best gezellig, want we werden er meer dan alleen maar als hotelgasten behandeld. We werden 's middags steeds uitgenodigd aan tafel om met hen mee te eten. En zo leer je ook de echte Chinese gewoonten kennen. Zoals het eten van een soep NA de maaltijd en het feit dat ze echt wel van pikant houden ;-) En zij lachten met de manier waarop wij onze chopsticks vasthielden...niet helemaal op Chinese wijze blijkbaar ;-)
In het resto/café Mei Mei's gingen we op zoek naar een gids en info over het organiseren van een trekking in Xishuangbanna. Daar bleek de eigenaar een antwerpenaar te zijn die getrouwd was met een Chinese en al 10 jaar in Jinghong woont! We geraakten in gesprek en leerden zo nog heel wat bij over China...en dit niet altijd in de positieve zin...maar hierover later meer...
Met zijn aanwijzingen gingen we de volgende dag op weg richting de grens met Myanmar. Eerst namen we de bus naar Menghai, daarna de bus naar Bada en vervolgens liepen we nog 2,5 u tot we in het Bulang-dorp Manmai aankwamen. Het was al donker toen we arriveerden en klopten dan maar aan bij het eerste huis waar we licht zagen branden. Hier bleek een oude man (zijn vrouw kwam later op de proppen) te wonen die ons zeker een slaapplaats wou aanbieden voor de nacht. Hij was heel vriendelijk en begon ook direct met het bereiden van een maaltijd voor ons. Je moet weten dat ze het in dit dorp wel gewend zijn om heel af ten toe buitenlanders te ontvangen. Hij leek het ook niet zo heel erg vreemd te vinden. Communiceren was moeilijk maar toch kon er met gebaren en ons Point-it boekje wat verteld worden. Het was een aangename ontmoeting. We kregen een maaltijd van rijst met gebakken ei en de gebruikelijke Chinese groene kool...lekker! Daarna werden een paar matten/dekens op de grond gelegd en werd ons bed geprepareerd. Het grappige is dat deze man een nieuw huis had, waar buiten wat matten, dekens en een kast geen meubilair te bespeuren was, behalve dan een grote flatscreen TV! Zo zie je maar wat belangrijk is... ;-) een tv in huis als een statussymbool.
Na een verkwikkende nacht kregen we een ontbijt voorgezet van rijst, ei, noedels en pijpajuin. We bedankten de man gaven hem wat Yuan en stapten verder door het dorp waar we meermaals de weg vroegen naar het volgende dorp waar we wilden overnachten nl. Manxi. We vonden het pad dat ernaartoe liep maar het was al erg snel erg overwoekerd door de jungle met heel veel dikke spinnen... brrr...we twijfelden maar na heel wat wikken en wegen besloten we toch terug te keren naar de zandweg waar we besloten om niet naar Manxi te gaan maar naar Daluo. Het grensdorp met Myanmar. We kregen van een paar lokale mensen te horen dat het een 4-5 uur stappen was. Het was 12u dus dat zou best te doen zijn. Ook al zou het mss 6-7 uur zijn...dan nog zouden we voor het donker arriveren. We genoten van de rustige zandweg tussen de bananenbomen en de heuvelende velden met o.a. thee. Maar na een tijdje begon het wel erg heet te worden omdat de zon door de wolken begon te schijnen. We tankten onze watervoorraad bij in een piepklein dorpje met super vriendelijk mensen, kinderen, kippen en puppies!
Na een lange en best vermoeiende wandeling kregen we een lift op de scooter van een koppel. Toen ze ons een paar km verderop afzette dachten we dat we bijna in Daluo waren, want de gerekende tijd was verstreken en we zagen een grote weg en een brede rivier door de bomen. Niets was minder waar want van een lokale man kregen we te horen dat het nog een 3-tal uur stappen was naar Daluo en het was toen al 17.30u! Pffff dat was niet zo'n leuk nieuws want we waren moe en we hadden geen zin om terug opnieuw in het donker te moeten stappen. Dan maar proberen om een scooter tegen te houden...dat lukte maar spijtig genoeg vroegen ze geld voor de lift :-( na wat afwegen gingen we toch akkoord en gelukkig! want het was echt nog een heel eind. Helemaal stijf van de wandeling en het zitten op de scooter arriveerden we om 18.30 aan het busstation van Daluo. Waar we een taxi namen terug naar Jinghong...want de laatste bus was al weg en we hadden geen zin om in Daluo te overnachten. Amaai wat een dag! Wat we achteraf te weten kwamen was dat de weg en de rivier die we zagen in Myanmar ligt! Dus best wel normaal dat er geen brug kwam om over te steken! ;-) Bij het uitdokteren op google maps waar we nu eigenlijk gewandeld hadden, bleek dat we blijkbaar onwetend een paar maal de grens met Myanmar overgestoken hadden langs die rivier... ;-) zo zie je maar!
Na een paar dagen 'rust' in Jinghong namen we de nachtbus naar Kunming waar we 's morgens direct een ticket voor de trein naar Guilin kochten die in de namiddag zou vertrekken. Nu 2 nachten slapen op bus en trein waren we blij om in het leuke en gezellige Riverside Hostel in Guilin terecht te komen. We voelden ons er direct thuis. We kregen een kleine kamer, maar met een groot terras met zicht op de rivier. Super!
We logeerden bij een vriend van Peggy (onze chinese vriendin in Chengdu) die er een nieuw guesthouse had opgestart! Dat was best gezellig, want we werden er meer dan alleen maar als hotelgasten behandeld. We werden 's middags steeds uitgenodigd aan tafel om met hen mee te eten. En zo leer je ook de echte Chinese gewoonten kennen. Zoals het eten van een soep NA de maaltijd en het feit dat ze echt wel van pikant houden ;-) En zij lachten met de manier waarop wij onze chopsticks vasthielden...niet helemaal op Chinese wijze blijkbaar ;-)
In het resto/café Mei Mei's gingen we op zoek naar een gids en info over het organiseren van een trekking in Xishuangbanna. Daar bleek de eigenaar een antwerpenaar te zijn die getrouwd was met een Chinese en al 10 jaar in Jinghong woont! We geraakten in gesprek en leerden zo nog heel wat bij over China...en dit niet altijd in de positieve zin...maar hierover later meer...
Met zijn aanwijzingen gingen we de volgende dag op weg richting de grens met Myanmar. Eerst namen we de bus naar Menghai, daarna de bus naar Bada en vervolgens liepen we nog 2,5 u tot we in het Bulang-dorp Manmai aankwamen. Het was al donker toen we arriveerden en klopten dan maar aan bij het eerste huis waar we licht zagen branden. Hier bleek een oude man (zijn vrouw kwam later op de proppen) te wonen die ons zeker een slaapplaats wou aanbieden voor de nacht. Hij was heel vriendelijk en begon ook direct met het bereiden van een maaltijd voor ons. Je moet weten dat ze het in dit dorp wel gewend zijn om heel af ten toe buitenlanders te ontvangen. Hij leek het ook niet zo heel erg vreemd te vinden. Communiceren was moeilijk maar toch kon er met gebaren en ons Point-it boekje wat verteld worden. Het was een aangename ontmoeting. We kregen een maaltijd van rijst met gebakken ei en de gebruikelijke Chinese groene kool...lekker! Daarna werden een paar matten/dekens op de grond gelegd en werd ons bed geprepareerd. Het grappige is dat deze man een nieuw huis had, waar buiten wat matten, dekens en een kast geen meubilair te bespeuren was, behalve dan een grote flatscreen TV! Zo zie je maar wat belangrijk is... ;-) een tv in huis als een statussymbool.
Na een verkwikkende nacht kregen we een ontbijt voorgezet van rijst, ei, noedels en pijpajuin. We bedankten de man gaven hem wat Yuan en stapten verder door het dorp waar we meermaals de weg vroegen naar het volgende dorp waar we wilden overnachten nl. Manxi. We vonden het pad dat ernaartoe liep maar het was al erg snel erg overwoekerd door de jungle met heel veel dikke spinnen... brrr...we twijfelden maar na heel wat wikken en wegen besloten we toch terug te keren naar de zandweg waar we besloten om niet naar Manxi te gaan maar naar Daluo. Het grensdorp met Myanmar. We kregen van een paar lokale mensen te horen dat het een 4-5 uur stappen was. Het was 12u dus dat zou best te doen zijn. Ook al zou het mss 6-7 uur zijn...dan nog zouden we voor het donker arriveren. We genoten van de rustige zandweg tussen de bananenbomen en de heuvelende velden met o.a. thee. Maar na een tijdje begon het wel erg heet te worden omdat de zon door de wolken begon te schijnen. We tankten onze watervoorraad bij in een piepklein dorpje met super vriendelijk mensen, kinderen, kippen en puppies!
Na een lange en best vermoeiende wandeling kregen we een lift op de scooter van een koppel. Toen ze ons een paar km verderop afzette dachten we dat we bijna in Daluo waren, want de gerekende tijd was verstreken en we zagen een grote weg en een brede rivier door de bomen. Niets was minder waar want van een lokale man kregen we te horen dat het nog een 3-tal uur stappen was naar Daluo en het was toen al 17.30u! Pffff dat was niet zo'n leuk nieuws want we waren moe en we hadden geen zin om terug opnieuw in het donker te moeten stappen. Dan maar proberen om een scooter tegen te houden...dat lukte maar spijtig genoeg vroegen ze geld voor de lift :-( na wat afwegen gingen we toch akkoord en gelukkig! want het was echt nog een heel eind. Helemaal stijf van de wandeling en het zitten op de scooter arriveerden we om 18.30 aan het busstation van Daluo. Waar we een taxi namen terug naar Jinghong...want de laatste bus was al weg en we hadden geen zin om in Daluo te overnachten. Amaai wat een dag! Wat we achteraf te weten kwamen was dat de weg en de rivier die we zagen in Myanmar ligt! Dus best wel normaal dat er geen brug kwam om over te steken! ;-) Bij het uitdokteren op google maps waar we nu eigenlijk gewandeld hadden, bleek dat we blijkbaar onwetend een paar maal de grens met Myanmar overgestoken hadden langs die rivier... ;-) zo zie je maar!
Na een paar dagen 'rust' in Jinghong namen we de nachtbus naar Kunming waar we 's morgens direct een ticket voor de trein naar Guilin kochten die in de namiddag zou vertrekken. Nu 2 nachten slapen op bus en trein waren we blij om in het leuke en gezellige Riverside Hostel in Guilin terecht te komen. We voelden ons er direct thuis. We kregen een kleine kamer, maar met een groot terras met zicht op de rivier. Super!
limestone in Guilin & Yangshuo
Guilin is dè toeristische topattractie in China, zowel voor Chinezen als voor buitenlanders... En dit komt door de kalkstenen bergen, pieken en rotsformaties die zich langs en in de omgeving van de Li rivier bevinden. Een soort van Halong Bay (Vietnam) maar dan in China.... Maar het gevolg is spijtig genoeg wel: massatoerisme!
Je kan cruises maken op de Li rivier om alles goed te kunnen zien. Wij kozen echter voor een bamboe-raft naar Yangshuo. Maar ook dit was druk! Maar toch was het prachtig en genoten we ervan! Eens aangekomen in Yangshuo zagen we wat massatoerisme met een dorpje op de boerenbuiten doet...
Op de bamboe-raft leerden we ook enkele buitenlanders kennen: een koppel van Hannover (zij met Oekraïnse roots) en 3 Fransen waarvan 1 Chinese vrouw die al 8 jaar in Parijs woont, haar partner met Colombiaanse/Spaanse roots en Florent met Vietnamees/Italiaanse roots. Zet daarnaast nog een Nicolas die wat mengelmoesbloed heeft ... ja wadde!! En ik ben gewoon een 100% Belgische! ;-) Maar eindelijk nog eens wat buitenlanders! ;-), want daar is het massale samentroepen van de mensheid dan wel goed voor.
We besloten om de volgende dag samen een fietstocht in de buurt van Yangshuo te maken. Dit was echt een leuke dag! Eens we een paar km uit de stad waren, fietsten we langs rustige en kleine wegen van dorpje naar dorpje. En ondertussen keken we onze ogen uit op de mooie rotsformaties en de kleurrijke velden onderweg. 's Middags arriveerden we in een heel oud dorpje aan de oever van de Li waar we verwend werden met lekker eten. 7 verschillende gerechten maken binnen het uur in een piepklein en primitief keukentje... je moet het maar doen! In de late namiddag fietsten we verder en bezochten we met de veerpont nog het dorpje Fuli. Moe maar voldaan keerden we na de mooie zonsondergang, in het bijna donker, terug naar Yangshuo, waar de drukte ons al tegemoetkwam...
We genoten 's avonds en de volgende dag nog van elkaars gezelschap en een kleine fietstocht naar The Giggling Tree (een rustig gelegen hotel gerund door Nederlanders, ons aangeraden door de Nederlandse zussen in Tadjikistan, maar een beetje te duur voor ons budget ;-))
Daarna namen we afscheid van onze reisgenoten die richting Shanghai gingen! Merciekes Sacha & Tobias, Florent, Lucy & Andrew voor de leuke dagen samen!
Wij besloten om nog één nachtje te blijven en daarna terug te gaan naar ons gezellig guesthouse in Guilin. Voor een weekje rust! Vooraleer we voor een kleine 2 maanden gaan eiland-hoppen en weinig vrije momenten gaan hebben.
En om heel eerlijk te zijn.... we zijn China een beetje beu! ...meer uitleg volgt hieronder...
Je kan cruises maken op de Li rivier om alles goed te kunnen zien. Wij kozen echter voor een bamboe-raft naar Yangshuo. Maar ook dit was druk! Maar toch was het prachtig en genoten we ervan! Eens aangekomen in Yangshuo zagen we wat massatoerisme met een dorpje op de boerenbuiten doet...
Op de bamboe-raft leerden we ook enkele buitenlanders kennen: een koppel van Hannover (zij met Oekraïnse roots) en 3 Fransen waarvan 1 Chinese vrouw die al 8 jaar in Parijs woont, haar partner met Colombiaanse/Spaanse roots en Florent met Vietnamees/Italiaanse roots. Zet daarnaast nog een Nicolas die wat mengelmoesbloed heeft ... ja wadde!! En ik ben gewoon een 100% Belgische! ;-) Maar eindelijk nog eens wat buitenlanders! ;-), want daar is het massale samentroepen van de mensheid dan wel goed voor.
We besloten om de volgende dag samen een fietstocht in de buurt van Yangshuo te maken. Dit was echt een leuke dag! Eens we een paar km uit de stad waren, fietsten we langs rustige en kleine wegen van dorpje naar dorpje. En ondertussen keken we onze ogen uit op de mooie rotsformaties en de kleurrijke velden onderweg. 's Middags arriveerden we in een heel oud dorpje aan de oever van de Li waar we verwend werden met lekker eten. 7 verschillende gerechten maken binnen het uur in een piepklein en primitief keukentje... je moet het maar doen! In de late namiddag fietsten we verder en bezochten we met de veerpont nog het dorpje Fuli. Moe maar voldaan keerden we na de mooie zonsondergang, in het bijna donker, terug naar Yangshuo, waar de drukte ons al tegemoetkwam...
We genoten 's avonds en de volgende dag nog van elkaars gezelschap en een kleine fietstocht naar The Giggling Tree (een rustig gelegen hotel gerund door Nederlanders, ons aangeraden door de Nederlandse zussen in Tadjikistan, maar een beetje te duur voor ons budget ;-))
Daarna namen we afscheid van onze reisgenoten die richting Shanghai gingen! Merciekes Sacha & Tobias, Florent, Lucy & Andrew voor de leuke dagen samen!
Wij besloten om nog één nachtje te blijven en daarna terug te gaan naar ons gezellig guesthouse in Guilin. Voor een weekje rust! Vooraleer we voor een kleine 2 maanden gaan eiland-hoppen en weinig vrije momenten gaan hebben.
En om heel eerlijk te zijn.... we zijn China een beetje beu! ...meer uitleg volgt hieronder...
China in ups en downs...
China... voor we ernaartoe gingen was ik enorm benieuwd naar dit land! Maar toch kreeg ik van een paar ex-China-reizigers niet altijd de meest positieve commentaar. En nu snap ik ook waarom...
China is enorm groot met heeeeel veel variatie in landschappen en klimaat. Je moet dus veel km afleggen om een idee te hebben van dit land. Dit hebben we ook gedaan per bus en trein. Deze transportmiddelen zijn goed, proper en comfortabel. En de uitzichten zijn vaak erg mooi!
Aangezien ook heel veel Chinezen hun land willen zien, en daar hebben ze ZEKER recht op! Maar de Chinezen, die met ZOVEEEEEELEN zijn, verpesten zo voor de meeste buitenlanders de meeste toeristische bezienswaardigheden... Je kan nooit ergens rustig rondkijken en genieten. De Chinezen zijn wel kalm, maar eigenlijk zijn ze toch heel erg druk en van alles willen ze een foto met hele fotoshoots tot gevolg... En ook wij worden dan gevraagd (of soms niet gevraagd) om mee op de foto te komen staan want Westerlingen zijn ze toch niet echt gewend om te zien...
De meeste toeristische bezienswaardigheden hebben de laatste jaren ook veel van hun authenticiteit verloren door dit massatoerisme, maar ook doordat je voor alles maar dan ook alles moet betalen! Zelfs voor de kleinste bezienswaardigheid zijn hekken gezet en moet je inkom betalen. Vaak is de ingang ook erg kitscherige aangelegd met heel veel 'NEP'-oude gebouwen/kraampjes waarin vaak 10-tallen souvenirshops zijn ondergebracht. Je vind ook vaak kabelbanen en shuttlebusjes (want de meeste Chinezen wandelen niet graag ver) en die verpesten dan ook vaak het landschap.
Wat het ook moeilijk maakt om te reizen in China is de taal! Wij verstaan hun niet en zij verstaan ons niet! Want de meeste Chinezen spreken of verstaan geen Engels. Zelfs als we proberen om met de meest simpele gebaren en ons point-it boekje iets duidelijk te maken, kijken ze ons vaak aan alsof we van Mars komen... en lopen dan verder zonder verdere info.
Al zijn er natuurlijk ook een hele hoop vriendelijke Chinezen die het een eer vinden als een buitenlander in hun restaurant wil eten en dan alle moeite doet om uit te leggen wat er op de menu staat.
Iedereen heeft hier trouwens een smartphone! En die wordt vooral gebruikt om te bellen EN spelletjes te spelen! Weinig onderlinge communicatie op bus of trein hierdoor. Maar voor ons soms wel handig als ze de vertaalfunctie gebruiken! ;-)
Vele Chinezen lijken echt wereldvreemd en niet altijd even snugger. Sorry hiervoor maar zo komt het vaak bij ons over...misschien zijn we verkeerd, maar naar wat we hier horen worden de Chinezen ook vaak dom gehouden door het bestuur (om hun macht niet te verliezen) of willen ze zelf niet verder nadenken door gebrek aan een degelijke en wereldse opleiding.
Het is erg moeilijk om hun denkwereld te vatten, maar we vermoeden dat ze misschien zelf ook niet denken...dit komt door hun verleden...door Mao en het communistische regime...er werd voor hun gedacht en ze moesten maar volgen!
In die context vragen we ons af waarom Mao nog op al hun bankbiljetten staat??? De man die tientallen miljoenen mensen de dood heeft ingejaagd... Niet te snappen!
Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen, maar de uitzonderingen werden en worden vaak op een niet zo fraaie manier het zwijgen opgelegd.
We vermoeden dat velen ook echt geloven wat de regering hun verteld.
Enkele voorbeelden:
* vele chinezen denken dat uitlaatgassen niet schadelijk zijn...
* dat als water helder is, het drinkbaar en gezond is ...
* dat als een gebouw op instorten staat, het genoeg is om de de pilaren in te pakken met krimpfolie...
* dat het goed is om feest te vieren als men van meest vervuilde stad naar de 2de meest vervuilde stad van China gaat in de rangschikking...
Dit getuigd duidelijk in een tekort aan opleiding en kennis.
We merken ook dat vele Chinezen weinig respect hebben voor het milieu en hen medemensen. Ze gooien afval zomaar op straat of uit de raam tijdens een busrit.
In Yangshuo woonden we een voorstelling bij 'Impression' van de beroemde Sanjie Liu. Het was in een unieke buitenlocatie met 600 figuranten. De show was niet zo spectaculair zoals we verwacht hadden, maar was best ok. We hebben ons wel enorm geërgerd aan de Chinezen! Ze zitten te praten, spelletjes op hun smartphone te spelen en erg luid te bellen tijdens de voorstelling. Er wordt gevraagd om geen foto's te maken, maar vanaf het eerste moment zie je alle smartphones in de lucht gaan met aanhoudend geflash! De mensen gaan een een sigaret roken tijdens de voorstelling en 1/8 van de toeschouwers verlaat nog voor het slotmoment de tribune. Moeilijk om echt ten volle te genieten van de show! :-(
De milieuverontreiniging is hier een enorm probleem. Men exploiteert alle grondstoffen die voorhanden zijn om te voldoen aan de grote vraag in China. Ze denken vooral op korte termijn! Wat die exploitatie op lange termijn voor milieuproblemen zal opleveren dat is nu niet aan de orde.
De meeste gewone mensen beseffen het ook niet denk ik...of durven niet uitkomen voor hun mening... Want hoe begrijp je anders dat de mensen in Beijing, Datong en Xian die smog blijven aanvaarden en blijven leven in die verstikkende steden. Ondanks de vele kankergevallen en miskramen.
Het enige wat vooral telt bij heel veel Chinezen is geld en status!
Ik hoop, in het belang van onze aarde (want China is zo'n groot land) dat de Chinezen toch snel meer kennis en opleiding krijgen zodat ze zich toch wat meer om het milieu zouden bekommeren!
En door een groot deel van al deze dingen zijn we het na 6 weken China eigenlijk echt wel beu! Vandaar dat we ook niet meer verder reizen, maar even relaxen in dit aangename hostel...en waarschijnlijk nog even gaan logeren bij een via via vriendin van ons in de buurt van Guangzhou waar we het vliegtuig naar Tokyo gaan nemen.
We weten dat deze uitlatingen hier in contrast staan met onze eerste blogverhalen over China, maar dat toont nogmaals hoe eerste indrukken vaak misleidend kunnen zijn en hoe er ook hier hard werk wordt geleverd om de dingen zoals ze zijn te verdoezelen.
En al wie ons kan helpen om toch een beter inzicht te krijgen in de Chinese denkwereld...en misschien dan ook een iets positiever beeld te krijgen. Laat het ons weten.
China is enorm groot met heeeeel veel variatie in landschappen en klimaat. Je moet dus veel km afleggen om een idee te hebben van dit land. Dit hebben we ook gedaan per bus en trein. Deze transportmiddelen zijn goed, proper en comfortabel. En de uitzichten zijn vaak erg mooi!
Aangezien ook heel veel Chinezen hun land willen zien, en daar hebben ze ZEKER recht op! Maar de Chinezen, die met ZOVEEEEEELEN zijn, verpesten zo voor de meeste buitenlanders de meeste toeristische bezienswaardigheden... Je kan nooit ergens rustig rondkijken en genieten. De Chinezen zijn wel kalm, maar eigenlijk zijn ze toch heel erg druk en van alles willen ze een foto met hele fotoshoots tot gevolg... En ook wij worden dan gevraagd (of soms niet gevraagd) om mee op de foto te komen staan want Westerlingen zijn ze toch niet echt gewend om te zien...
De meeste toeristische bezienswaardigheden hebben de laatste jaren ook veel van hun authenticiteit verloren door dit massatoerisme, maar ook doordat je voor alles maar dan ook alles moet betalen! Zelfs voor de kleinste bezienswaardigheid zijn hekken gezet en moet je inkom betalen. Vaak is de ingang ook erg kitscherige aangelegd met heel veel 'NEP'-oude gebouwen/kraampjes waarin vaak 10-tallen souvenirshops zijn ondergebracht. Je vind ook vaak kabelbanen en shuttlebusjes (want de meeste Chinezen wandelen niet graag ver) en die verpesten dan ook vaak het landschap.
Wat het ook moeilijk maakt om te reizen in China is de taal! Wij verstaan hun niet en zij verstaan ons niet! Want de meeste Chinezen spreken of verstaan geen Engels. Zelfs als we proberen om met de meest simpele gebaren en ons point-it boekje iets duidelijk te maken, kijken ze ons vaak aan alsof we van Mars komen... en lopen dan verder zonder verdere info.
Al zijn er natuurlijk ook een hele hoop vriendelijke Chinezen die het een eer vinden als een buitenlander in hun restaurant wil eten en dan alle moeite doet om uit te leggen wat er op de menu staat.
Iedereen heeft hier trouwens een smartphone! En die wordt vooral gebruikt om te bellen EN spelletjes te spelen! Weinig onderlinge communicatie op bus of trein hierdoor. Maar voor ons soms wel handig als ze de vertaalfunctie gebruiken! ;-)
Vele Chinezen lijken echt wereldvreemd en niet altijd even snugger. Sorry hiervoor maar zo komt het vaak bij ons over...misschien zijn we verkeerd, maar naar wat we hier horen worden de Chinezen ook vaak dom gehouden door het bestuur (om hun macht niet te verliezen) of willen ze zelf niet verder nadenken door gebrek aan een degelijke en wereldse opleiding.
Het is erg moeilijk om hun denkwereld te vatten, maar we vermoeden dat ze misschien zelf ook niet denken...dit komt door hun verleden...door Mao en het communistische regime...er werd voor hun gedacht en ze moesten maar volgen!
In die context vragen we ons af waarom Mao nog op al hun bankbiljetten staat??? De man die tientallen miljoenen mensen de dood heeft ingejaagd... Niet te snappen!
Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen, maar de uitzonderingen werden en worden vaak op een niet zo fraaie manier het zwijgen opgelegd.
We vermoeden dat velen ook echt geloven wat de regering hun verteld.
Enkele voorbeelden:
* vele chinezen denken dat uitlaatgassen niet schadelijk zijn...
* dat als water helder is, het drinkbaar en gezond is ...
* dat als een gebouw op instorten staat, het genoeg is om de de pilaren in te pakken met krimpfolie...
* dat het goed is om feest te vieren als men van meest vervuilde stad naar de 2de meest vervuilde stad van China gaat in de rangschikking...
Dit getuigd duidelijk in een tekort aan opleiding en kennis.
We merken ook dat vele Chinezen weinig respect hebben voor het milieu en hen medemensen. Ze gooien afval zomaar op straat of uit de raam tijdens een busrit.
In Yangshuo woonden we een voorstelling bij 'Impression' van de beroemde Sanjie Liu. Het was in een unieke buitenlocatie met 600 figuranten. De show was niet zo spectaculair zoals we verwacht hadden, maar was best ok. We hebben ons wel enorm geërgerd aan de Chinezen! Ze zitten te praten, spelletjes op hun smartphone te spelen en erg luid te bellen tijdens de voorstelling. Er wordt gevraagd om geen foto's te maken, maar vanaf het eerste moment zie je alle smartphones in de lucht gaan met aanhoudend geflash! De mensen gaan een een sigaret roken tijdens de voorstelling en 1/8 van de toeschouwers verlaat nog voor het slotmoment de tribune. Moeilijk om echt ten volle te genieten van de show! :-(
De milieuverontreiniging is hier een enorm probleem. Men exploiteert alle grondstoffen die voorhanden zijn om te voldoen aan de grote vraag in China. Ze denken vooral op korte termijn! Wat die exploitatie op lange termijn voor milieuproblemen zal opleveren dat is nu niet aan de orde.
De meeste gewone mensen beseffen het ook niet denk ik...of durven niet uitkomen voor hun mening... Want hoe begrijp je anders dat de mensen in Beijing, Datong en Xian die smog blijven aanvaarden en blijven leven in die verstikkende steden. Ondanks de vele kankergevallen en miskramen.
Het enige wat vooral telt bij heel veel Chinezen is geld en status!
Ik hoop, in het belang van onze aarde (want China is zo'n groot land) dat de Chinezen toch snel meer kennis en opleiding krijgen zodat ze zich toch wat meer om het milieu zouden bekommeren!
En door een groot deel van al deze dingen zijn we het na 6 weken China eigenlijk echt wel beu! Vandaar dat we ook niet meer verder reizen, maar even relaxen in dit aangename hostel...en waarschijnlijk nog even gaan logeren bij een via via vriendin van ons in de buurt van Guangzhou waar we het vliegtuig naar Tokyo gaan nemen.
We weten dat deze uitlatingen hier in contrast staan met onze eerste blogverhalen over China, maar dat toont nogmaals hoe eerste indrukken vaak misleidend kunnen zijn en hoe er ook hier hard werk wordt geleverd om de dingen zoals ze zijn te verdoezelen.
En al wie ons kan helpen om toch een beter inzicht te krijgen in de Chinese denkwereld...en misschien dan ook een iets positiever beeld te krijgen. Laat het ons weten.
Quote
Graag hadden we afgesloten met onderstaande quote van gewoon een oude man :
het is de beste manier.
Leef elk moment intens,
want het leven is te kort.
En het moment komt
dat we zullen sterven,
en dat we wensen
dat we zovele dingen gedaan hadden
die we niet hebben gedaan.
Daarom moeten we van elk moment genieten.
Men moet genieten van het leven.
Probeer niet zoveel dingen te bezitten,
maar beleef en ervaar in de plaats.
Bereik alles wat je wilt doen,
ongeacht de inspanningen die het verdient.
Het leven is te kort
en men moet ervan genieten "
(... en deze wijsheden kwamen niet van een chinees ;) )